Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δρυμού ιδρύθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1977 και έχει σαν σκοπό:

Στις 23 Ιουνίου είναι η παραμονή της γέννησης του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Το βράδυ της ημέρας αυτής αναβιώνει από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Δρυμού το έθιμο του "Παρακαμνιού". Δηλαδή, στο θέατρο του χωριού ανάβουν μια φωτιά, τα κορίτσια και τα αγόρια του Συλλόγου, με στεφάνια από λυγιά (αναρριχώμενο φυτό) στα μαλλιά τους, πηδούν πάνω από τη φωτιά και μετά χορεύουν γύρω από αυτήν. Η συνέχεια είναι ένα τρικούβερτο γλέντι, με παραδοσιακές ορχήστρες χάλκινων οργάνων. Την επομένη, χορευτικά παραδοσιακά συγκροτήματα χορεύουν και το γλέντι συνεχίζεται για δεύτερη ημέρα.

Είναι οι γυναίκες και τα κορίτσια της Κυριακής των Βαΐων. Οι γυναίκες ντυμένες στα κόκκινα και τα κορίτσια με τις παραδοσιακές φορεσιές, κρατούν καλάθια στολισμένα με λουλούδια και γυρίζουν στα σπίτια τραγουδώντας τραγούδια που έχουν σχέση με το κάθε σπιτικό. Αν, για παράδειγμα, στο σπίτι υπάρχει μικρό παιδί, οι "Βαΐτσες" τραγουδούν:

"Ένα μικρό μικρούτσικου, ένα κι χαϊδημένου
να το χαρεί η μάνα του, μπαμπάς να του κορδέψει
στη μέση δένουν του σταυρό, στην άκρη τα Βαγγέλια
και στα λιανά φουντώματα δένουν τουν Αγιου Γιώργη"
Αν στο σπίτι υπάρχει μοναχοκόρη, οι "Βαΐτσες" τραγουδούν:
"Καλότχια την Κυράτσα μας πούχει μια θυγατέρα
κι στου σκουλειό την έστιλνε γράμματα για να μάθει
κι γράμματα δεν έμαθει, μουν γνώση τσ στα πιχνίδια
κι δάσκαλους την έδιρνει μι τν ασημένια βέργα"

Μετά οι νοικοκυρές βάζουν κόκκινα αβγά στα στολισμένα καλάθια και εύχονται υγεία, ευτυχία και καλή σοδειά. Υπάρχουν γύρω στα 10 με 12 τραγούδια που αναφέρονται σε ισάριθμες οικογενειακές καταστάσεις.Το έθιμο αναβιώνει από τις γυναίκες και τα κορίτσια του Πολιτιστικού Συλλόγου Δρυμού.

Όταν έχει καιρό να βρέξει στο χωριό, οι αγρότες μαζί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Δρυμού, αναβιώνουν το έθιμο της "Πιρπιρούς" για να έλθει η βροχή. Τα κορίτσια του Συλλόγου στολίζουν κάποια κοπελιά με λουλούδια και πράσινα φύλλα (για να πρασινίσουν πάλι τα σπαρτά) και όλες μαζί με τη στολισμένη κοπέλα στη μέση -την "Πιρπιρού"- περιφέρονται στο χωριό τραγουδώντας:

"Πιρπιρού δρουσούλα μου παρακάλσει του Θηό
για να ρίξει μια βρουχή, μια βρουχή βασιλική,
δω στα στάρια, τα κριθάρια, στα λιανά τα παρασπόρια
λιούμπις-λιούμπις του κρασί
μπάρις-μπάρις του νιρό
κάθι στάχυ και κοιλό
κάθι κούρβου κι μιτρό"

Οι κάτοικοι του κάθε σπιτιού, απ όπου περνάει η ομάδα των κοριτσιών, ραντίζουν την Πιρπιρού με νερό, για να τις δει ο Θεός και να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Να ρίξει νερό.